Lucrecia Martel
Lucrecia Martel (Salta, 1966) nazioartean aitortutako zinemagile eta gidoigilea da. Bere lehen filma, La ciénaga (2001), ibilbide baten hasiera izan zen; horren ondoren etorri ziren La niña santa (2004), La mujer sin cabeza (2008) eta Zama (2017), zinemaren gaur egungo lan nagusitzat jotzen direnak. Nuestra tierra (2025) bere bosgarren film luzea da, eta dokumentalaren esparruan egindako lehen lana.
Bere filmografia atzera begirakoetan aurkeztu da hainbat erakundetan, besteak beste Harvarden, MoMAn, Lincoln Centerren, Cambridgeko Unibertsitatean, Londresko Tate Museum-en eta Parisko Centre Pompidou-n. Ziklo horiek sarritan lagunduta egon dira Martelen maisu-klaseekin, soinua eta narrazioa aztertzen dituztenak, eta hainbat argitalpenetan ere plazaratu dira. 2023an, Buenos Airesko Unibertsitateak, Salta Unibertsitate Nazionalak eta Belgikako KU Leuvenek honoris causa doktore izendatu zuten.
Luzemetraiez gain , Martelen lanak instalazio artistikoak, telebista saioak eta film laburrak ere biltzen ditu. Azken urteetan nabarmendu dira El pasaje (2021) instalazioa, Julieta Lasorekin egindako Terminal norte (2021) atal musikal independentea, eta AI (2019) eta Camarera de piso (2022) film laburrak.
Filmografia: Nuestra tierra (2025), Zama (2017), La mujer sin cabeza (2008), La niña santa (2004), La ciénaga (2001).